Gazze’de Siyonist Barbarlığın Yenilgisi Dünya İşçileri İçin Acil Bir Zorunluluktur

Gazze’den ve işgal altındaki Filistin’den her gün yayılan korkunç görüntüler, İsrail’in eylemlerinin soykırım niteliğini hiçbir şüpheye yer bırakmadan ortaya koymaktadır. ABD ve AB emperyalizminin vazgeçilmez işbirliğiyle hedef, kahraman Filistin halkını haritadan silmek ve topraklarını ele geçirmektir.

Yakın zamanda yıkılmış Gazze kentinden bir milyon Filistinlinin zorla yerinden edilmesi emri, Netanyahu, Ben Gvir ve onların çürümüş, insanlık dışı rejimi tarafından planlanan yeni bir ölüm yürüyüşüdür. Aynı zamanda Batı Şeria’daki yerleşimlerin genişlemesiyle ilan edilen hedef, bölgenin kesin ilhakıdır; özerk Filistin bölgelerinin bile yaşamasını imkansız kılacak koşullar yaratılmakta, burada da giderek yoğunlaşan etnik temizlik eylemleri uygulanmaktadır.

Planlı açlık, yıkımlar ve bombalamalar, su ve elektrik kesintileri, on binlerce çocuğun öldürülmesi ve sakat bırakılması—kısacası İsrail ordusunun (IDF) vahşeti cezasız kalamaz. Soykırıma rağmen direniş canlıdır ve İsrail için aşılmaz bir engel olmaya devam etmektedir. Siyonist hükümetin sivil halkın genel askeri seferberliği de dahil olmak üzere olağanüstü önlemlere başvurma ihtiyacı giderek artmakta, bu da kolayca kazanılamayacak, bataklığa saplanmış bir çatışmayı göstermektedir.

İsrail’deki protestolar iç sansürü ve baskıyı aşmaya başlamıştır. Hükümete karşı güçlü hoşnutsuzluğu ifade eden kitlesel gösteriler gerçekleşmiştir. Binlerce Yahudi yurttaş, İsrail’de ve dünyada, soykırımın kendi adlarına gerçekleştirilmeyeceğini ilan etmek için örgütlenmektedir. Bu arada Batı Şeria halkı, yeni İsrail saldırılarına ve yerleşimcilerin barbarlığına karşı direnmektedir.

Filistin halkına karşı gerçekleştirilen soykırımın Ortadoğu’nun yeniden tasarlanmasının bir parçası olduğuna şüphe yoktur. Trump yönetiminde olduğu gibi, Biden döneminde de ABD, hançerleriyle sınırları yeniden çizmek istemektedir. Amaç halklara özerklik vermek değil, onları bu yeni bölünmeye göre boyunduruk altına almaktır. ABD ve İsrail (başkanlardan ve hükümetlerden bağımsız olarak) “Yeni Ortadoğu”yu dayatmaktadır. Bu, Arap ülkelerinin Siyonist devleti tanımasını ve İran’ı bölgedeki kilit halka olarak dışlayan, Çin’in “İpek Yolu”na karşı ağırlık oluşturacak bir Hindistan-Körfez-İsrail-Avrupa ekonomik koridorunun teşvikini öngörmektedir.

İsrail’in eylemleri, ABD’nin bombaları ve dolarları ve Avrupa Birliği ortaklarının güçlü desteği olmadan düşünülemezdi. Bazı Avrupa hükümetlerinin farklılaşması ise, daha çok AB’nin (iç çelişkileriyle birlikte) uluslararası arenada rolünü yeniden canlandırma çabasıyla ilgilidir.

BRICS ülkelerinin tutumu, “çok kutuplu bir dünya”nın Filistin halkının ve genel olarak ezilen halkların özgürleşmesine yardım edeceği analizini çürütmektedir. Son BRICS Zirvesi’nde “soykırım” kelimesi kullanılmamış, üye ülkeler İsrail’e karşı hiçbir önlem almamış, ekonomik ve ticari ilişkilerini, hatta silah ticaretini bile olağan şekilde sürdürmüşlerdir. Özellikle Çin, İsrail’in en büyük ithalatçısıdır ve 2024’te 19 milyar dolarlık ihracatla ikinci sıradadır. Rusya’nın 2024’te İsrail ile ticaret hacmi yaklaşık 4 milyar dolardır. Güney Afrika hariç, BRICS ülkeleri sembolik bile olsa hiçbir diplomatik adım atmamıştır.

İsrail tarafından son dönemde saldırıya uğrayan Katar da, İsrail’in bombaladığı ülkeler listesine katılmıştır: Yemen, İran, Suriye, Lübnan, Irak, Ürdün, Mısır, Tunus, Filistin. NATO üyesi Türkiye’nin liderlerinden biri olacağı bir savunma ittifakı çağrısı, Ortadoğu’nun yeniden tartışılması konusundaki çekişme ve anlaşmazlıkların bir parçası olarak görülmelidir; Filistin topraklarında emperyalizme ve sömürgeciliğe karşı bir ittifak olarak değil.

Bu blok, bugün her zamankinden daha fazla gerçeklerle çelişen “iki devletli çözüm”de ısrar etmektedir. Bu perspektif, Siyonizm ve emperyalizmle yapılacak bir anlaşma yoluyla bölgesel güçlerin Gazze’ye müdahale etme emelini ifade eder.

Oysa İsrail devletinin varlığı ne Filistin halkının özgürleşmesi ne de kalıcı barış ile bağdaşır. Soykırımcı Siyonist devlet taş taş sökülerek yıkılmalıdır. Ordusu, silahlı yerleşimcileri, ırksal ayrımcılığı, hapishaneleri, duvarları, kaynak yağması ve kâr mekanizması dağıtılmalıdır. Ve daha da önemlisi, İsrail tarafından sürgün edilen milyonlarca insan için geri dönüş hakkı uygulanmalıdır. Çözüm, bölgedeki daha geniş devrimci yükselişin bir parçası olarak, Arap ve Yahudi işçilerin ortak anti-kapitalist ve sosyalist mücadelesiyle İsrail devletinin yerine tek bir laik ve sosyalist Filistin’in kurulması; ve bölge çapında monarşilerin ve gerici rejimlerin yıkılması ile mümkündür.

Filistin’le dayanışma hareketi kıtalara ve sınırlara yayılan geniş bir dalgadır. Halk desteği giderek Filistin halkının yanında yoğunlaşmakta, soykırım teşhir edilmektedir. İnsani yardım filosu, Gazze kervanı, Yunanistan tatil köylerindeki protestolar ve kültür insanlarının açıklamaları bu davanın ne kadar yaygın kabul gördüğünü göstermektedir.

Bununla birlikte, bazı hükümetlerin yeniden konumlanmalarını da not etmek gerekir. Son olarak İspanya devleti, soykırıma karşı açıklamalar yapmış, ama bunları somut eylemlere çevirmemiştir. Bu, tipik bir aldatıcı taktiktir: kapitalist hükümetler yükselen halk hareketinden fayda sağlamak isterler, ama kapitalistlerin ekonomik çıkarlarını riske atmazlar. Bu arada Filistin’e destek gösterilerine yönelik kitlesel baskınlar, aşırı sağ ve neo-Nazilerin serbestçe hareket ettiği Almanya ve Birleşik Krallık gibi ülkelerde sürmektedir. Küresel ateşkes ve soykırımın son bulması çağrısı yapan dayanışma hareketi heterojen ve çelişkili bir karakter taşımaktadır. Ancak Filistin’in özgürleşmesi, tıpkı tüm halkların özgürleşmesi gibi, yalnızca net bir anti-kapitalist ve anti-emperyalist stratejiyle mümkündür. Burjuvaziyle kurulacak “demokratik cepheler” Filistin için de faşizme karşı mücadele için de faydasızdır. Biz Siyonist katliama karşı, mücadele etmeye istekli olan herkesle birlikte savaşırız. Ancak, İsrail ve Filistin’in kullandığı şiddete eşit mesafede durarak Filistin direnişinin “terörizm” olarak damgalanmasına katkıda bulunan ve kınayan siyasi güçlere hiçbir politik taviz vermeyiz.

Güçlü önlemler talep etmek ve uygulamak gerekir: İsrail ile tüm ilişkilerin kesilmesi dahil. Bu, yalnızca askeri teçhizatın değil, ekonomik ve teknolojik desteğin de durdurulmasını kapsar. İsrail’in bir “soykırımcı” ve bir de “savunmacı” yüzü olduğu iddiası yanlıştır; Demokratik Sosyalistler (DSA) üyesi ABD Kongre üyesi Alexandria Ocasio-Cortez’in, Siyonist devlete askeri yardım lehine oy kullanırken söylediği gibi. Bu nedenle, soykırım karşısında işçilerin tepkileri özellikle devreye sokulmalıdır: İsrail’e mal taşıyan limanların, İsrail’e ulaşımın ve İsrail’e yönelik mal veya hizmet üretimi engellenmelidir. Kendi ülkelerimizde savaş bütçelerinin ve savaş hazırlıkları teşhir edilmeli ve bunlara karşı konulmalıdır. NATO’ya, ABD’ye ve diğer askeri üslere karşı gösteriler düzenlenmelidir. Kahrolsun halkı savaşa ve açlığa sürükleyen hükümetler!

Soykırıma karşı mücadele ve kahraman Filistin direnişine destek, tüm dünya emekçilerinin acil görevidir. Bu zulmün hesabını sorulması gerekenler bellidir: kapitalizm, onun hükümetleri ve dünyanın emperyalist paylaşımı. Bu hareket aynı zamanda işçiler ve ezilen halklar arasında uluslararası dayanışmanın da tohumudur. Filistin davası, her ülkede mücadeleleri ve talepleri yeniden canlandırmaktadır. Bu yüzden hükümetler korkmakta ve baskıya başvurmaktadır. Filistin bayrağını yükseklerde dalgalandıralım. Filistin’in zaferi, işçilerin özgürleşmesi ve sosyalizme doğru bir adım olacaktır. Kapitalizmin topyekûn savaş yönelimi, yeni bir devrimci yanıt için kararlı adımlar atmayı gerektirmektedir. Güçlü, enternasyonalist, anti-kapitalist bir sol ve savaş karşıtı bir mücadele yürütecek bir işçi hareketi, rakip kapitalist bloklara ve burjuva sınıfara karşı siyasi bağımsızlık temelinde inşa edilmelidir. Filistin özgür olmadıkça dünyanın hiçbir yeri gerçekten özgür olmayacaktır.

Filistin halkına yönelik soykırımın ve kasıtlı kıtlık derhal son bulmalıdır!
Siyonist askerler ve yerleşimciler Gazze ve Batı Şeria’dan koşulsuz çekilmelidir!
Gazze halkının sürgününe hayır!
Siyonist yıkım ve ölüm makinesine, onun koruyucularına ve suç ortaklarına son!
Siyonist-Batı sömürgeciliğine karşı Filistin’in kurtuluş mücadelesiyle dayanışma!
Nehirden denize özgür Filistin!
Yaşasın din veya ırk ayrımı gözetilmeksizin herkese açık, birleşik, laik, demokratik ve egemen Filistin!
Yaşasın Ortadoğu’nun emperyalist boyunduruğundan ve kapitalizmden özgürleşmiş halklarının sosyalist birliği!
Bütün dünyanın işçileri ve ezilenleri, birleşin!

International declaration on the 2nd anniversary of the Zionist genocide against the Palestinian people

The defeat of Zionist barbarism in Gaza is an urgent necessity for the workers of the world

The horrific images circulating day after day from Gaza and occupied Palestine show beyond all doubt the genocidal nature of Israel’s actions. Its aim, with the indispensable collaboration of US and UE imperialism, is to wipe the heroic Palestinian people off the map and take over their territories.

The recent order to displace one million Palestinians from the ruined city of Gaza is a new death march planned by the butchers Netanyahu, Ben Gvir, and their entire rotten and inhumane regime. At the same time, with the expansion of settlements in the West Bank, the declared goal is its definitive integration, the creation of conditions that will make even the viability of autonomous Palestinian enclaves impossible, with escalating ethnic cleansing actions there as well. The planned famine, the demolitions and bombings, the water and electricity cuts, the murders and mutilations of tens of thousands of children—in short, the atrocities of all kinds committed by the IDF cannot go unpunished.

Despite the genocide, resistance is alive and continues to be an insurmountable obstacle for Israel. The Zionist government’s growing need to resort to emergency measures, including the possibility of a general military mobilization of the civilian population, is increasingly apparent, indicating a conflict that is bogged down and will not be easily won.

Protests in Israel are beginning to break through internal censorship and repression. Mass demonstrations have taken place, expressing strong discontent with the government. Thousands of Jewish citizens are organizing in Israel and around the world to say that genocide will not be carried out in their name. Meanwhile, the population of the West Bank is resisting new Israeli attacks and the barbarism of the settlers.

There is no doubt that the genocide against the Palestinian people is part of a redesign of the Middle East. The United States under the Trump administration, like Biden before them, wants to carve up borders with their daggers. Not to give autonomy to the peoples, but to subjugate them in accordance with this new division. The US and Israel (regardless of presidents and governments) are pursuing the “New Middle East”, that presupposes the recognition of the Zionist state by the Arab countries and the promotion of an India-Gulf-Israel-Europe economic corridor as a counterweight to the Chinese “Silk Road”, which has Iran as a key link in the region.

Israel’s actions would be unthinkable without the strong support of US bombs and dollars and those of its European Union partners. The differentiation of some European governments is more related to the EU’s attempt (with internal contradictions of course) to revitalize its role on the international stage, in an era of global war preparations.

The stance of the BRICS countries refutes the analysis that a “multipolar world” will help the liberation of Palestinian people and oppressed peoples in general. At the last BRICS Summit, the term genocide was not used, and the member countries have not only not taken any measures against Israel, but are continuing their economic and trade relations, including arms trade, as normal. Specifically, China is Israel’s largest importer as a country and comes in 2nd with exports of $19 billion in 2024. Russia had trade transactions with Israel of around $4 billion in 2024. With the exception of South Africa, the BRICS countries have not taken any diplomatic measures, not even symbolically, Qatar, recently attacked by Israel, joins the list of countries that have suffered Zionist bombing: Yemen, Iran, Syria, Lebanon, Iraq, Jordan, Egypt, Tunisia, Palestine. The call for a defensive alliance, which would have Turkey—a NATO member—as one of its leaders, should be seen as part of the bidding and divisions over the rediscussion of the Middle East. And not as an alliance against imperialism and colonialism in the Palestinian territories.

This bloc insists on a “two-state” solution, an attempt that clashes, today more than ever, with reality. Put into perspective, it implies the ambition of regional powers to meddle in Gaza, through an agreement with Zionism and imperialism.

But the continuity of the state of Israel is incompatible with both the liberation of the Palestinian people and lasting peace. The genocidal Zionist state must be dismantled stone by stone. It is necessary to disarm its army, its armed settlers, its racial segregation, its prisons, its walls, and the apparatus of resource plunder and capitalist profit that, in alliance with Western imperialism, sustains it. And, no less importantly, to apply the right of return for the millions expelled by Israel. Only a single, secular, and socialist Palestine, within the framework of broader revolutionary changes in the region, linked to a common anti-capitalist, socialist struggle of Arab and Jewish workers to replace the current state of Israel and overthrow monarchies and reactionary regimes.

The vast movement of solidarity with Palestine, which spans all continents and borders, is gaining momentum and beginning to reverse trends: popular support is increasingly on the side of the Palestinian people and the denunciation of genocide.

Actions such as the humanitarian flotilla, the caravan to Gaza, the protests in Greek resorts, and the statements by cultural figures illustrate the massiveness and acceptance that this cause has attracted.

Therefore, we must note the repositioning of various governments, such as the recent case of the Spanish state, which have made statements against genocide but, for the moment, without translating them into concrete actions. We are faced with a deceitful tactic, typical of capitalist governments, which seeks to curry favor with a rising popular wave without compromising the economic interests of the capitalists. Meanwhile, mass raids against demonstrations in support of Palestine continue in countries where the far right and neo-Nazis express themselves freely, such as Germany and the United Kingdom. The global solidarity movement calling for a ceasefire and an end to the genocide is heterogenous and contradictory. However, the objective of Palestine liberation, as that of all peoples, can only be achieved through a clear, anticapitalist and antimperialist strategy. “Democratic fronts” with the bourgeoisie are as useless for Palestine as they are for fighting fascism. We struggle against the Zionist massacre together with all those willing, while making no political concessiones to political forces that condemned the “violence of the Palestinian resistance” by initially taking equal distances that reproduced the narrative of resistance as  “terrorism”.

It is necessary to implement and demand strong measures, starting with breaking all ties with Israel. This includes the provision of military equipment, but also economic and technological support. It is false that Israel presents one genocidal face and another “defensive” one, as U.S. Congresswoman Alexandra Ocasio-Cortez of the Democratic Socialists of America (DSA) said when voting in favor of military aid to the Zionist state. Therefore, workers’ reactions to genocide must be especially valued: blocking ports, transport, and the production of goods or services destined for the genocidal state. Denouncing and combating war budgets and preparations for war in our own countries. Demonstrating against NATO, the US, and other military bases. Down with governments that plunge the people into war and hunger.

The struggle against genocide and support for the heroic Palestinian resistance is an urgent matter for all working humanity. We must put on the bench of the accused those responsible for this oppression: capitalism and its governments, the imperialist division of the world. This movement is also a seed of international solidarity among workers and oppressed peoples. The Palestinian cause is reactivating struggles and demands in every country. That is why governments fear and repress it. Let us wave the Palestinian flag high. Their victory will be a step towards the emancipation of workers and towards socialism. The total war turn of capitalism requires decisive steps for a new revolutionary response, for a strong internationalist anti-capitalist Left and a labor movement with an anti-war struggle, with political independence against the rival capitalist blocs and the bourgeois classes. Because, no part of the earth will be truly free, without FREE PALESTINE!

Immediate end to the genocide and starvation of the Palestinian people!

Immediate and unconditional withdrawal of Zionist troops and settlers from Gaza and the West Bank!

No to the deportation of the people of Gaza!

Stop the Zionist machine of destruction and death, its protectors and accomplices!

Stand with the struggle for liberation of the oppressed masses of Palestine against Zionist-Western colonialism!

Free Palestine from the river to the sea!

For a single, secular, democratic, and sovereign state for all of Palestine, open to all without discrimination based on religion or race.

For a socialist union of the peoples of the Middle East free from imperialist domination and capitalism!

Workers and oppressed of the world, unite!