1 Mayıs: Dünyanın işçileri, birleşin!
Emperyalist savaşlara ve savaşı körükleyen hükümetlere son!
Krizin faturasını işçiler değil, sermaye ödesin!
2025 1 Mayıs’ında dünya, neo-liberal küreselleşmeden ekonomik, siyasal ve askerî alanlarda doğrudan güçler çatışmasına yönelen kritik bir dönüm noktasına ulaşmış bulunuyor: ABD’nin, özellikle de Çin’e karşı olmak üzere, dünyanın geri kalanına karşı yürüttüğü ticaret savaşı; İsrail’in Gazze, Batı Şeria, Lübnan ve Suriye’de sürdürdüğü soykırım niteliğindeki saldırganlık; Ukrayna, Sudan ve Kongo’daki savaşlar; Avrupa’da olduğu gibi Doğu Asya’da, Orta Doğu’da olduğu gibi Kuzey Amerika’da da hükümetlerin yaklaşan bir dünya savaşının parçası olarak başlattıkları silahlanma yarışı—tüm bunlar, mevcut Amerikan süper gücü ile onun en büyük rakibi Çin, Avrupa emperyalistleri, Japonya ve diğerlerinin dünya egemenliği rekabeti tarafından körüklenerek daha da derinleşiyor.
ABD emperyalizminin başına geçen Trump, ülkenin tarihsel gerilemesini tersine çevirip yeniden tartışmasız süper güç olmayı hedefliyor. “Gümrük vergisi savaşı” ise, emekçi kitlelerin yaşam koşullarına yönelik yeni bir enflasyon saldırısı olacak.
Hâkim kapitalist sınıflar, işçileri “ülkelerine”, “vatanlarına” — yani kendi sömürücülerinin çıkarlarına — hem dünya pazarında rekabet edebilmek için azami verimlilikle çalışacak bir işgücü olarak çalışmaya hem de cephelerde can vermeye çağırıyor.
Kapitalist hükümetler, savaş ekonomisini desteklemek amacıyla sosyal yardımlarda ve ücretlerde yıkıcı kesintiler dayatıyor; devlet baskısının tüm olanaklarını seferber ederek işçi sınıfını, toplumsal hareketleri ve çevre hareketlerini, savaş ve militarizm karşıtı protestoları hedef alıyor. “Avrupa’yı Yeniden Silahlandır”ma kararı, Avrupa Birliği’nin gerçek yüzünü ele vererek bütünüyle askerî-sanayii kompleksi etrafında örgütlenen bir Savaş Birliği olduğu gerçeğini açık hale getiriyor. Hükümetlerin bütçe açığı sınırlarını yalnızca askerî harcamalar için aşmasına imkân tanıyarak AB’nin İstikrar ve Büyüme Paktı’nı askıya alması, onlarca yıldır kemer sıkma, esneklik politikaları ve ücret-emekli maaşı kesintileriyle boğuşan işçiler için açık bir provokasyondur.
Kadınların, göçmenlerin, ulusal ve etnik azınlıkların ve LGBTİ+’ların geniş kitlelerini hedef alan ultra-gerici yeni bir enternasyonal doğuyor. Trans+ bireylere yönelik giderek vahşileşen saldırı, geleneksel heteronormatif aileyi yeniden tesis etmek ve kadınları çocuk doğurmaya ve bakımına hapsetmek üzere yürütülen koordineli girişimin en keskin ucunu oluşturuyor.
Kapitalist ve emperyalist güçlerin bu şiddetli saldırısına, Filistin halkıyla dayanışma ve direniş etrafında büyüyen büyük uluslararası hareketin yanı sıra, Arjantin’den Türkiye’ye ve Yunanistan’a uzanan pek çok ülkede geniş çaplı mücadele yanıtları verildi ve verilmeye devam ediyor. Hatta ABD’de bile, Trump yönetiminin emek karşıtı politikalarına karşı protestolar gitgide artıyor.
1 Mayıs, tarihsel olarak, sekiz saatlik işgünü mücadelesiyle işçi sınıfının dünya çapında birliğini ve işçilerin, tüm toplumun kapitalist sömürüden kurtuluşunun çağrısıdır.
Bu gün, dünyayı ve sömürünün meyvelerini paylaşmak için birbirleriyle rekabet eden kapitalist sömürücülere karşı, işçi sınıfının siyasal ve örgütsel bağımsızlığının ve uluslararası birliğinin günüdür.
2025 yılında, teknolojik dönüşümün işsizliği artırdığı koşullarda çalışma saatlerinin kısaltılması talebi hâlâ günceldir ve işçileri sektörler ve sınırlar ötesinde birleştirme potansiyeli taşımaktadır. Ancak bu talep, yeniden silahlanmaya ve savaşa karşı proleter muhalefetle birlikte ele alınmalıdır. Sadece işçi sınıfının değil, tüm insanlığın geleceği, işçilerin mevcut ticaret, siyasal ve askerî savaşlara, yeniden silahlanma ve küresel savaş hazırlıklarına nasıl yanıt verdiğine bağlıdır: işçiler burjuvazinin ulusal bayraklarını mı takip edecekler, yoksa enternasyonalizmin, anti-emperyalist mücadelenin ve sosyalist devrimin kızıl bayrağı etrafında birleşerek mi ilerleyecekler?
2025 1 Mayıs’ı, aynı zamanda, dünya çapında işçi sınıfı öncülerinin de bir dönüm noktası olmalıdır — tıpkı 1 Mayıs 1916’da savaşa cesurca karşı çıkan ve “asıl düşman içerided” diyen Karl Liebknecht gibi.
2025 1 Mayıs’ında, tüm emperyalist ülkelerdeki “içerideki düşman”a ve sömürdükleri işçilerin, ezdikleri halkların ortak düşmanı olan tüm kapitalist hükümetlere karşı hep birlikte ayağa kalkalım.
2025 1 Mayıs’ında, kapitalist devletlerin rekabet halindeki ve değişken kamplarına karşı uluslararası ve enternasyonalist bir işçi sınıfı cephesinin temellerini atalım. Bu doğrultuda ortak bir uluslararası mücadeleyi ilerletmek için, tüm kararlı devrimci proletarya güçlerini, 14-15 Haziran tarihlerinde İtalya’nın Napoli kentinde düzenlenecek Enternasyonalist Konferans çağrısında birleşmeye çağırıyoruz.
Yeniden silahlanmaya ve savaşa hayır!
Gazze’deki soykırımı, Ukrayna, Sudan ve Kongo’daki savaşı durdurun!
Kapitalist sömürüye ve savaşla-açlıkla yöneten hükümetlere karşı mücadele ettiği için hapsedilen tüm siyasi tutsaklara özgürlük!
Ücretlerin alım gücünü savunalım, çalışma saatlerini kısaltalım: herkes için daha az çalışarak iş yaratalım!
Emeklilik sistemlerini ve işçi sınıfının kazanımlarını koruyalım!
Emperyalizme, ırkçılığa ve faşizme karşı işçilerin ve ezilen halkların birleşik cephesi!
İşçi hükümetleri için ileri!
Sömürüsüz, baskısız, sınıfsız bir toplum için mücadele edelim!
Communist Liberation- Yunanistan
Partido Obrero-Arjantin
SEP-Türkiye
SWP- İngiltere
TIR-İtalya
Tribuna Classista-Brezilya
Agrupación Vilcapaza-Peru
Fuerza 18 de Octubre- ŞiliGrupo de Acción Revolucionaria-Meksika
